Fenomenale vertelkunst van Aniello Desiderio

KLASSIEKE MUZIEK
Internationaal Gitaarfestival:
Aniello Desiderio (gitaar) & Gennaro Desiderio (viool)
Statenzaal Bibliotheek Zwolle, 25-10-2013
*****

Gennaro (l.) & Aniello Desiderio in de Statenzaak, 25-10-2013
(Foto Jan Penninkhof)

door Margaretha Coornstra

Daar zit hij dan: recht onder de neogotische paneelschildering over bisschop David van Bourgondië. Maestro Aniello Desiderio past wonderwel binnen dit rijkgedecoreerde interieur van de meer Vlaams dan Noord-Nederlands aandoende Statenzaal. Volkomen zichzelf, in een comfortabel zittende zwartglanzende blouse, stemt hij zijn gitaar en kondigt onderwijl in zangerig spaghetti-Engels een paar programmawijzigingen aan.

En ja, na enkele maten Albeniz weet je het al: naast gitaarvirtuoos is Desiderio vooral een fenomenaal verteller op zijn instrument. In weerwil van zijn relaxte presentatie speelt hij even delicaat als onontkoombaar spannend, met niet aflatende concentratie - of hij nu met striemende slagen de snaren geselt, of juist een ragdun pianissimo innig bevend laat naklinken tot de uiteindelijke stilte. Elke toon is volmaakt gevormd en valt exact op zijn plaats binnen het ritmische stramien.
Tegelijk durft Desiderio fermate’s te rekken tot dramatische pauzes, om dan weer met een wolkbreuk aan tweeëndertigsten je trommelvlies te overspoelen. Weidse landschappen ontvouwen zich vanaf zijn vingertoppen: een Iberisch gebergte (Aguado’s Fandango opus 16) of een Turks zeegezicht in languissante, ton-sur-ton penseelstreken (Domeniconi’s Koyunbaba Suite).

Ook als begeleider (of beter: tegenspeler) van broer Gennaro is hij in zijn element. Oké, de eerste minuten moet je wennen aan het relatief sterke volume van Gennaro’s donkerrood gelakte viool. Maar zijn krachtige, aardse toon is loepzuiver en het onverholen speelplezier van de gebroeders werkt aanstekelijk. En dus geniet je van de bravoure waarmee ze het vuurwerk van Paganini’s Centone Sonate afschieten, en stamp je heimelijk mee met de ‘groove’ in Gardel’s  Por una Cabeza en Piazzolla’s L’Histoire du Tango. Zelfs het nobel sentiment van John Williams in Schindler’s List (toch echt niet de sterkste melodie ooit!) krijgt een verrassend aansprekende, vitale interpretatie. Een heerlijk avondje muziek, door een magistraal duo.
© Margaretha Coornstra i.o.v. de Stentor, 26-10-2913