donderdag 7 februari 2013

Concert rondom de gebroeders Van Gogh



Gerard Zuyderhoff & Regina Ederveen
door Margaretha Coornstra


Dat Vincent van Gogh bij zijn leven werd verguisd, is algemeen bekend. Evenals het bestaan van zijn broer Theo, die in Parijs een kunsthandel dreef. Maar de relatie tussen beide domineeszonen laat zich niet in een paar woorden vangen.
Klarinettist Gerard Zuyderhoff wijdde er een concertprogramma aan. Het idee rees tijdens een radioprogramma, nu bijna anderhalf jaar geleden, waarin werd voorgelezen uit het boek ‘Hij was mijn broer…’ ('C'était mon frère', 2006) van Judith Perrignon. Zuyderhoff: “Fragmenten uit de 800 brieven die Vincent schreef aan Theo: over het vak, over zijn leven, over filosofie, aangevuld met gefingeerde antwoorden zoals Theo die had kúnnen geven. Dat was zo fijngevoelig en poëtisch gedaan, dat ik meteen besloot: hiermee wil ik iets doen.”

Samen met harpiste Regina Ederveen stelde Zuyderhoff een programma samen dat het relaas van de broers Van Gogh omlijst met muziek van Franse tijdgenoten als Ravel en Poulenc. Naast het klarinetspel neemt hij – als fervent literatuur- en theaterliefhebber - ook de tekstvoordracht op zich. Zijn passie voor deze vorm van cross-over ontdekte hij bij tijdens liedprogramma’s met het MidasEnsemble, waarvan hij ook deel uitmaakt. “Ik vond zó leuk om iets over de geschiedenis te vertellen en toepasselijke poëzie voor te lezen, dat ik dit geleidelijk ging uitbouwen. Iemand als Henk van Ulsen is daarbij een motor geweest. Al jaren was ik gefascineerd door zijn solovoorstellingen met literatuur en muziek, zoals ‘Job’ en ‘Prediker’. Toen hij in 2007 bij ons thuis de try-out deed van ‘Dood in Venetië’, durfde ik hem wel te vragen of hij mij wilde coachen.”

Wat is voor Zuyderhoff de kern van dit Van Gogh-programma? “De intense liefde tussen die broers. En de spagaat van Theo: hij wil Vincent ondersteunen, maar zit als kunsthandelaar opgescheept met een enorm aantal doeken dat hij niet kwijtraakt, en intussen ziet hij hoe Vincent dáár weer onder lijdt… Wat ik ook zo prachtig vind, is dat Vincent desondanks tot het laatste toe doorgaat met schilderen, hij kan niet anders, hij voelt dat het móet. Je zou hem visionair kunnen noemen.”
Vincent sterft in 1890; een halfjaar eerder dan Theo, die dan al ernstig ziek is. Als laatste gebaar van waardering en genegenheid maakt Theo vanaf zijn sterfbed nog plannen voor een overzichtsexpositie van Vincents werk – niet meer beseffend dat die expositie de aanzet zal worden van diens wereldwijde erkenning, als één van de grootste schilders ooit.

© Margaretha Coornstra i.o.v. de Stentor, 5-1-2013

Godsdienst op de openbare school



Margreeth Oldenhuis, docente GVO

Sinds november geeft Margreeth Oldenhuis godsdienstlessen op openbare basisschool De Vrijheid in Elburg. Niet om te evangeliseren, maar om ook leerlingen uit niet-religieuze gezinnen kennis te laten maken met de joods-christelijke traditie.


-      Door Margaretha Coornstra

Margreeth Oldenhuis is verbonden aan het Protestants Centrum voor Godsdienstig Vormingsonderwijs (PCGVO). Deze stichting bestaat pas sinds juli 2009, maar is een voortzetting aan een veel ouder initiatief, toen het godsdienstig vormingsonderwijs (GVO) alleen door dominees en pastoors werd gegeven. Doelstelling was en is níet om 'zieltjes te winnen' voor het christendom, maar om alle kinderen bekend te maken met wat nu de joods-christelijke traditie heet.

“We proberen om Bijbelse verhalen te linken aan de realiteit van alledag. Hoe ga je om met verdriet? Als je wordt gepest of als je opa is overleden, helpt het dan als je gelovig bent of juist niet? En wat doe je bij ruzie? Denk bijvoorbeeld aan Jozef, die door zijn grote broers als slaaf wordt verkocht en zich na jaren toch met hen verzoent. Vind je dat goed van Jozef of zou jij dit anders aanpakken? Gelukkig reageren kinderen vaak heel eerlijk en direct. Zo kun je bij het kerstverhaal te horen krijgen: ‘Pfff, daar geloof ik helemaal niks van.’ En dat mág uiteraard.”

Ze waakt er wel voor om al te persoonlijk te worden. “Een vraag als ‘Geloof je in de hemel?’ vind ik over de grens gaan. Ik probeer de interpretatie zoveel mogelijk open te laten. Bij het scheppingsverhaal zat een leerling in tweestrijd; ze vond de evolutietheorie toch óók wel interessant… Dan zeg ik: ‘Joh, je bent nog jong genoeg! Laat alles gewoon bezinken, dan ontdek je later vanzelf wel wat jij ervan vindt.’” Lachend: “Toen merkte een andere leerling zorgelijk op: ‘Nou, mijn vader is al 62 en die weet het nóg steeds niet…!’”

GVO beperkt zich niet per definitie tot jodendom en christendom. Regelmatig komen ook andere wereldgodsdiensten aan de orde. “Al hangt dat van de leeftijd en groepssamenstelling af. Soms begin ik over islam of boeddhisme en staren de kinderen me aan met zo’n lege blik, dat ik besef: nou, dit zegt hun dus nog helemaal niks. Maar ik trof ook eens een achtstegroeper met een hindoe-achtergrond. En die heeft toen een prachtige spreekbeurt gehouden over haar geloof.”

© Margaretha Coornstra, i.o.v. Dé Weekkrant, 15-01-2013