In de voetsporen van Omar Ortíz

'Cross-duo', door Jan van Kleeff

door Margaretha Coornstra

ELBURG – Al vroeg koesterde Jan van Kleeff (61) het verlangen om te schilderen. “In de jaren zestig hing bij iedereen zo’n zwart-wit damhertje aan de wand. Eerst ben ik dat hertje in houtskool gaan natekenen. Na een poosje kreeg ik behoefte aan kleur en ging ik met pastelkrijt aan de gang.”
De jonge Jan tekende vooral deels ontklede dames. “Dat vond ik mooi. Maar toen ik met olieverf begon, liep dat uit op een ramp…” Hij lacht als hij terugdenkt aan zijn pogingen om een halfnaakt in olieverf weer te geven. “Het lukte maar niet in om de juiste huidskleur te krijgen, ze hield een gelige teint. Uiteindelijk heb ik de schildersspullen in een hoek gegooid.”

Pas veertig jaar later durfde Jan van Kleeff opnieuw het penseel op te pakken. Dankzij schoonvader Aart van der Weide (86), een verwoed amateurtekenaar en -schilder. “In 2009 exposeerde mijn schoonvader in huize Thornspic te Doornspijk. En toen ik daar langs die wanden liep, dacht ik bij mezelf: ‘Waarom kan ík dat nou toch niet…?’”
Van Kleeff nam een kloek besluit, schafte spullen aan en toog aan de slag. Hij nam les bij de natuurschilder Nico Bulder, maar werd ook gegrepen door het ‘hyperrealisme’ van de Mexicaanse meester Omar Ortíz. Diens fotografische precisie werd zijn ideaal: “Alleen werkt Ortíz op doeken van 1.40 bij 1.80, veel te groot voor mijn huis. Nu probeer ik op een kleiner formaat hetzelfde te doen als hij, al zal ik nooit zijn niveau bereiken."
Ooit zette Ortíz zijn eigen palet op de website, vertelt Van Kleeff. "Sommige kleuren gebruikte ik zelf al, andere nam ik van hem over.”
Wat fascineert hem zo aan deze koel registrerende stijl? Hij haalt de schouders op. “De technische uitdaging…!”
Eenmaal verstoutte hij zich zelfs tot een Facebookberichtje aan Ortïz. "Ik vroeg hem naar de mengverhoudingen van de verf voor een bepaalde kleur. Omar antwoordde: 'Om dat allemaal uit te leggen, zou ik een heel boek moeten schrijven. En daar heb ik geen tijd voor.' Dat snap ik, maar ik vond het al heel aardig dat hij de moeite nam om te reageren."

Van Kleeff schildert naar foto’s, in samenwerking met fotograaf Marc van den Berg. “Ik vraag Marc om bepaalde poses en dan neem ik zijn foto’s als uitgangspunt. Met toestemming van de modellen, uiteraard.” Verder maakt hij portretten, waarop het kapsel letterlijk en figuurlijk haarfijn is weergegeven. “Kijk, dat doe ik hiermee,” zegt hij en toont een ragdun penseeltje. Gebruikt hij ook een loep? Lachend: “Nee, ik zet juist mijn bril af voordat ik ga schilderen!”

Dit jaar kreeg hij de behoefte om de opgedane kennis te delen. “In januari meldden zich spontaan twee leerlingen, die graag plooien wilden leren schilderen. Dat vond ik zo leuk om te doen, dat ik meer les ben gaan geven.”
Sinds mei 2014 verzorgt Jan van Kleeff wekelijks een workshop bij kunstwinkel Goudzwaard in Elburg. En op 2 september start hij met groepslessen bij hem thuis, op zijn zolderatelier.
Meer info: www.atelier-vankleeff.nl.

© Margaretha Coornstra i.o.v. de Stentor, 21-8-2014