Wisselvallige kwaliteit bij ‘Fledermouse’ van Opera Zuid

MUZIEKTHEATER Recensie
‘Die|de|the Fledermouse’ (Joh. Strauss jr.).
Opera Zuid (Philharmonie Zuid & Het Zuidelijk Theaterkoor) o.l.v. Ivan Meylemans.
Regie: Daniël van Klaveren & Miranda van Kralingen.
De Spiegel Zwolle, 22/11/2014 - 3 sterren

door Margaretha Coornstra

Logo productie Die|de|the Fledermouse

Eerlijk is eerlijk: de eerste akte voorspelt niet veel goeds. Die Engelse vertaling, ach, dat lukt nog wel. Ook het obligate ‘eigentijdse jasje’ – een mix van GTST en Jiskefet, met Eisenstein en Dr. Falke als Lullo’s – heeft potentie.
Jammer genoeg staat de handeling ten huize van het echtpaar Van Eisenstein (een minimalistisch ingericht appartement in New York) te vaak stil. Ten tweede zijn de grappen an sich zijn wisselvallig van kwaliteit en is de timing veelal gebrekkig, waardoor het geheel wat geforceerd aandoet. Ten derde: hoe sympathiek ook het besluit om vooral met jonge zangers te werken, de vocale partijen zijn virtuoos geschreven en daarvoor heeft de cast (nog) te weinig in huis. Ook de ensembles (nogmaals: verkijk je niet op de moeilijkheidsgraad!) rammelen behoorlijk. Ten vierde lopen zang en orkest lang niet altijd synchroon.

 
Lichtpuntjes zijn er ook. Zoals Elmar Gilbertsson als Alfred; hier een levensgenietende Mexicaan, wiens ontwapenende uitstraling en gloedvolle tenor zijn collega’s helpen te ontdooien.
In de pauze blijken onder het publiek de meningen verdeeld. Enkelen verlaten teleurgesteld het pand, anderen prijzen de toegankelijkheid en de satire: “Prachtig, de Amsterdamse grachtengordel op muziek van Strauss!”

Vanaf de tweede akte raakt het gezelschap echt op dreef. Oké, zangers lopen nog regelmatig achter het orkest aan en hoofdrolspeelsters raken soms deerlijk verstrikt in de springerige melodiek. Maar het spel wint enorm aan vaart en verve, en het zichtbaar plezier van de crew werkt aanstekelijk. Orlovsky’s feestje wordt krachtig opgeleukt door een optreden van The Jukebox Boys, met disconummers uit de jaren ’80. Ook cipier Frosch (Marcel van Dieren) komt als personage tot bloei in zijn monoloog en in een flamboyante, strak gechoreografeerde versie van Presley’s Jailhouse Rock.
En zo wordt het tóch nog gezellig – althans ruim voldoende om na afloop met een redelijk tevreden gevoel de zaal te verlaten.

© Margaretha Coornstra i.o.v. de Stentor, 243-11-2014