‘Ma jeune vie a une fin’
Sébastien Wonner (klavecimbel)
K617 247 • DDD-75’
Uitvoering *****| Registratie *****
Sébastien Wonner (klavecimbel)
K617 247 • DDD-75’
Uitvoering *****| Registratie *****
Onze nationale trots: Jan Pieterszoon Sweelinck, de Orpheus van Amsterdam, wordt op deze Franse cd met alle égards bejegend. De geraffineerd-sober vormgegeven
cover – lila krijtletters op golfkarton – spreekt al boekdelen: het is deze
mensen ernst.
Toch blijft het een aparte gewaarwording om iemand van een andere nationaliteit over ‘onze’ Sweelinck te zien schrijven. Zo benadrukt de Franse toelichting hoezeer het de moeite waard is om ‘deze grote klaviermeester’ nu eindelijk eens op klavecimbel te horen in plaats van alleen op orgel; qua expressie hoeft een goede klavecimbeluitvoering heus niet voor de orgelversie onder te doen! Nee, natuurlijk niet, denken wij in Nederland. Persoonlijk was ik als student al idolaat van de klavecimbel-lp van Ton Koopman uit 1977, waarop ik vooral de hypnotiserende Fantasia Chromatica grijs draaide.
Die (10 minuten durende?) Fantasia staat niet op deze cd, helaas. Wonner zocht een aantal kortere stukken bijeen: psalmen, volksliederen, dansvormen en polyfone werken sieren dit knus samengestelde album. Waaronder natuurlijk ook een bewerking van de beroemde melodie ‘Mein junges Leben hat ein Endt’ (nota bene het titelnummer) met die wonderlijke dalende toonladder als aanhef. Volgens goed Hollands gebruik opent Sébastien Wonner echter met een Psalm, en wel nummer 23: ‘Mein Hüter und mein Hirt’. De bedachtzame, soevereine interpretatie met de elegante ornamentiek jaagt meteen een koude rilling langs je ruggengraat.
Wonner bespeelt een replica van een Vlaams Ruckers-klavecimbel uit 1612, gebouwd door Emile Jobin. De brandschone klank en Wonners resolute toonvorming vormen een fraaie combinatie. De eerbied voor Sweelinck spat eraf, en dat in een geweldige akoestiek: je hoort een statige galm, en tegelijk blijft de stemvoering kristalhelder.
Toch blijft het een aparte gewaarwording om iemand van een andere nationaliteit over ‘onze’ Sweelinck te zien schrijven. Zo benadrukt de Franse toelichting hoezeer het de moeite waard is om ‘deze grote klaviermeester’ nu eindelijk eens op klavecimbel te horen in plaats van alleen op orgel; qua expressie hoeft een goede klavecimbeluitvoering heus niet voor de orgelversie onder te doen! Nee, natuurlijk niet, denken wij in Nederland. Persoonlijk was ik als student al idolaat van de klavecimbel-lp van Ton Koopman uit 1977, waarop ik vooral de hypnotiserende Fantasia Chromatica grijs draaide.
Die (10 minuten durende?) Fantasia staat niet op deze cd, helaas. Wonner zocht een aantal kortere stukken bijeen: psalmen, volksliederen, dansvormen en polyfone werken sieren dit knus samengestelde album. Waaronder natuurlijk ook een bewerking van de beroemde melodie ‘Mein junges Leben hat ein Endt’ (nota bene het titelnummer) met die wonderlijke dalende toonladder als aanhef. Volgens goed Hollands gebruik opent Sébastien Wonner echter met een Psalm, en wel nummer 23: ‘Mein Hüter und mein Hirt’. De bedachtzame, soevereine interpretatie met de elegante ornamentiek jaagt meteen een koude rilling langs je ruggengraat.
Wonner bespeelt een replica van een Vlaams Ruckers-klavecimbel uit 1612, gebouwd door Emile Jobin. De brandschone klank en Wonners resolute toonvorming vormen een fraaie combinatie. De eerbied voor Sweelinck spat eraf, en dat in een geweldige akoestiek: je hoort een statige galm, en tegelijk blijft de stemvoering kristalhelder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten