Rosemary Standley (zang) & Helstroffer’s Band
Alpha 538 • DDD - 59’
Uitvoering **** | Registratie *****
Alpha 538 • DDD - 59’
Uitvoering **** | Registratie *****
De folkzangeres (oké: ze is veelzijdiger dan dat, maar in dit genre ligt
vocaaltechnisch toch haar grootste kracht) laat zich omringen door gitarist
Bruno Helstroffer en drie musici-specialisten op het terrein van oude muziek
(serpent, klavecimbel, orgel, gamba en theorbe).
Louter instrumentaal (met alleen gitaar en orgel) is de vertolking van ‘Pastime with Good Company’, een ballade van de even muzikale als wrede koning Henry VIII. ‘O Death, Rock Me Asleep’, toegeschreven aan Anne Boleyn, is ‘met de kennis van nu’ dan ook haast niet los te denken van Anne’s bloedige einde als echtgenote en slachtoffer van diezelfde Henry VIII. De sinistere associatie is al dan niet bewust opgenomen in de nasaal grauwende basnoten onder de lichte, gelaten stem van Standley.
Ook Thomas Campion komt aan bod als vermoedelijke componist van ‘What If A Day’. De krachtige melodie is bij Nederlanders vooral bekend van ‘Merck toch hoe sterck’ en wordt hier wonderbaarlijk maar geloofwaardig opgetuigd met melancholische jazzy serpentklanken.
Het ongekunstelde stemgebruik van Standley is van een technische degelijkheid zoals veertigplussers die kennen van bijvoorbeeld Joan Baez, met wie ze soms ook de peinzende, introverte interpretatie gemeen heeft. Oude muziek zingt ze met een eigentijdse twang die de evenoude teksten op een verrassende opnieuw laat binnenkomen, zoals ‘Bruton Town’. Dit album is kortom een aangename synthese van stijlen, die een breed publiek zal aanspreken.
Louter instrumentaal (met alleen gitaar en orgel) is de vertolking van ‘Pastime with Good Company’, een ballade van de even muzikale als wrede koning Henry VIII. ‘O Death, Rock Me Asleep’, toegeschreven aan Anne Boleyn, is ‘met de kennis van nu’ dan ook haast niet los te denken van Anne’s bloedige einde als echtgenote en slachtoffer van diezelfde Henry VIII. De sinistere associatie is al dan niet bewust opgenomen in de nasaal grauwende basnoten onder de lichte, gelaten stem van Standley.
Ook Thomas Campion komt aan bod als vermoedelijke componist van ‘What If A Day’. De krachtige melodie is bij Nederlanders vooral bekend van ‘Merck toch hoe sterck’ en wordt hier wonderbaarlijk maar geloofwaardig opgetuigd met melancholische jazzy serpentklanken.
Het ongekunstelde stemgebruik van Standley is van een technische degelijkheid zoals veertigplussers die kennen van bijvoorbeeld Joan Baez, met wie ze soms ook de peinzende, introverte interpretatie gemeen heeft. Oude muziek zingt ze met een eigentijdse twang die de evenoude teksten op een verrassende opnieuw laat binnenkomen, zoals ‘Bruton Town’. Dit album is kortom een aangename synthese van stijlen, die een breed publiek zal aanspreken.
Margaretha Coornstra
(i.o.v. Luister, april 2015)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten