'Elke ochtend stap ik fluitend op de fiets'

Dick van Leeuwen (49) uit Ermelo had een eigen bedrijf in wit- en bruingoed. Sinds een halfjaar werkt hij als conciërge bij het ChristelijkCollege Nassau-Veluwe in Harderwijk.

door Margaretha Coornstra

“Eigenlijk heb ik tweemaal een carrièreswitch gemaakt. Eerst was ik servicemonteur in centrale verwarming. In 2004 begon ik een eigen zaak: Techno Vision, een zaak in wit- en bruingoed in Ermelo. Helaas: de crisis kwam en Techno Vision ging in 2012 failliet. Toen we een doorstart werd gemaakt, vroegen ze me of ik er weer bij wilde komen. Want men vond – en dat klopt ook wel, denk ik – dat ik ‘het gezicht van Techno Vision’ was. Dus na het faillissement had ik meteen weer werk, dat was mooi. Maar ja, ik werd ook werknemer in m’n eigen bedrijf. En dat ging aan me knagen. Al ben ik steeds positief gebleven, vanuit het gevoel: ‘Er wacht ergens een plek op me waar ik nodig ben en waar ik me op m’n plaats voel.’
Eind vorig jaar kwam het appje van mijn broer Cor: 'Dick, in Harderwijk is een vacature voor de mooiste baan ter wereld. Dat lijkt me wel iets voor jou.' Nou, hij kon het weten, want hij is conciërge op scholengemeenschap Groevenbeek in Ermelo en we lijken op elkaar. Dus ik heb gesolliciteerd bij het CCNV en mocht op gesprek komen. Dat gesprek verliep meteen al prettig. En toen ’s avonds de chef belde: ‘Dick, wij willen met jou verder’ – nou, ik krijg niet gauw tranen in m’n ogen, maar…
Het bevalt hier geweldig. Een warm nest. Niet alleen de collega’s, ook docenten en leerlingen zijn behulpzaam en gezellig. Mijn taak bestaat uit surveilleren in de pauzes, laatkomers opvangen, het schoolplein schoonhouden. En ja, soms moet je leerlingen corrigeren, want er zitten boefjes bij, haha! Maar dat maakt het juist interessant. En ik geloof niet dat ze het vréselijk vinden om voor straf met mij papier te prikken op het plein.
Het grote verschil met vroeger? Toen had ik als ondernemer in m’n eentje de verantwoordelijkheid, nu kan ik overleggen met collega’s. Van nature ben ik geen ‘werkgever’. Ik ben een mensenmens; ik stond gevoelsmatig altijd tussen het personeel. En ja, vroeger sloot ik om halfzes de zaak af en haalde vervolgens mijn plezier uit ons gezin en uit de sport, want ik ben scheidsrechter bij het jeugdvoetbal. Maar nu haal ik m’n plezier uit álles! Elke morgen stap ik fluitend op m’n fiets. Ik heb een jaarcontract, maar als het aan mij ligt, verander ik niet meer van baan.”

i.o.v. de Stentor, katern &, rubriek 'Een nieuw begin', 16-06-2015